مزیت های بیشماری برای عایق کاری در صنعت میتوان بر شمرد.
عايق كاري فرآيند بايد آن چنان باشد; كه بخار، آب داغ، گازهاي داغ، يا مايعات سرد و گازها در شرايط قابـل قبـولي از منبع مركزي به نـقطة مـصرف تـحويل داده شوند. در اين موارد، انتخاب عـايق و درجـة عـايق كـاري منحصـراً براساس فاكتورهاي اقتصادي تعيين نمي شوند.
فرآيندهاي گوناگون بسياري موجودند; كه هر يک نياز به دما و شرايط متفـاوتي داشـته و در هـر مـورد، تخصـيص عايق مورد نياز منحصر بفرد خواهد بود، ليکن بايد تعدادي از اصول مشترك در نظر گرفته شود. تلفات حرارتي از بخشي از يک لوله، به دماي سيال در حال انتقال و دماي مـاده احاطـه كننـده بسـتگي دارد.
مقـدار عايق كاري، تلفات حرارتي را تحت تأثير قرار خواهد داد، اما در زماني كه شرايط دروني و برونـي ثابـت شـد، نـرخ تلف حـرارتي ثابت خواهد بود. هر گونه تغييري در اين شرايط، مثل افزايش يا كاهش نرخ دبي داخل لولـه، نـرخ تلفات حرارتي را تغيير خواهد داد و اين موضوع بايد در فرآيندهاي دبي متغير در نظر گرفته شود.
از دیگر مزیت های عايق كاري ميتواند كاركنان تأسيسات را در برابر تماس آنها با سطوح بسـيار داغ يـا بسيار سـرد محافظـت كند. لوله هايی كه میتوانند به نوعی با پرسنل در تماس باشند; میبايست به شكلی عايقكاري شوند كه; حداكثر دماي سطح آنها به بيش از 70 درجه سانتیگراد نرسد. معموال سوختگیهاي اصلی(ماژور) در دماهاي بالاتر از 70 درجه سانتیگراد حادث میشود. از نظر ايمنی، در بسياري موارد، عايقكاري حرارتی ضروري است و عمدتاً ارتباطی بـا صـرفه جـويی در هزينـه انرژي ندارد .وقتی كه عايق به داليل ايمنی به كار برده می شود; معيار مورد استفاده براي تعيين ضخامت عايق حرارتی، بجـاي نرخ تلفات حرارتی، دماي سطح خارجی می باشد. اگرچه اين تصميم گيري بر هزينه هاي انرژي متكـی نيسـت; ولـی هزينه عايق می تواند با انتخاب مناسب ترين و اقتصادي ترين نوعی كه دماي مورد نياز سطح خارجی را تـأمين نمايـد، حداقل شود.
صرفه جويی انرژي از مباحث بسيار مهم می باشد. استفاده از عايقها بـه منظـور صـرفه جـويی در اتلاف حـرارت گرمايی و سرمايشی از اهميت بالایی در صنايع بزرگ برخوردار است. تمامی عايقها داراي عمر مفيدي هستند كه بعد از مدتی توانايی جلوگيري از اتلاف دما را از دسـت مـی دهنـد و اورهـال كـردن خطـو عايقكـاري شـده در كارخانجات بزرگ مشمول هزينه و وقت زيادي خواهد شد.